ყველაზე ლამაზი გრძნობა სიყვარულია, შეყვარებული ადამიანი ყოველთვის შინაგანად სავსეა. მხოლოდ საყვარელ ადამიანზე ფიქრობს, აინტერესებს ნეტავ ეხლა სად არი? რას აკეთებს? რაზე ან ვიზე ფიქრობს? მე რომ მასზე განუწყვეტლივ ვფიქრობ, მას მთელი დღის განმავლობაში ერთხელ მაინც თუ გავახსენდები, ანდა ერთხელ მაინც თუ ინატრებს ნეტავ ეხლა შენს გვერდით ვიყო. ჭეშმარიტად სეყვარებულ ადამიანს ჭკუა არ მოეკითხება. სისულელესაც რასაც აკეთებს, მხოლოდ მისი საყვარელი ადამიანის გულის მოსაგებად. მხოლოდ იმისთვის რომ მისი ყურადღება მიიქციოს. დაბნეული ხარ თუ კი იცი რომ არ უყვარხარ. არ იცი რა გააკეტო, გინდა დაივიწყო, მაგრამ ვერ ივიწყებ, არ გინდა მასზე იფიქრო, სხვა რაღაცაზე დაიწყებ ფიქრს, მაგრამ სენდაუნებურად მაინც იწყებ მასზე ფიქრს, დააწყობ გეგმებს, იმაზე იოცნებებ ერთად რომ ვიყოთ ჩვენზე ბედნიერი არავინ იქნება, ერთად რომ ვიყოთ რამდენი ოცნება ამიხდებოდა, უეცრად შენი ფიქრებიდან გამოფხიზლდები და მხოლოდ საშინელ რეალობაში აღმოცნდები, მიხვდები რომ ეს მხოლოდ ლამაზი ოცნება იყო და სხვა არაფერი. ცხოვრება კი შენს გარესე, ახალი ოცნებების, ლამაზი მოგონებებით, წარსულზე და მომავალზეფიქრით გრძელდება, იმის იმედით გრძელდება რომ მოვა დრო და ისევ შენთან ბედნიერი ვიქნები, ისეთივე ლამაზი იქნება ჩვენი სიყვარული და ცხოვრება, როგორიც მხოლოდ ზღაპრებში არის, მაგრამ ხომ შეიძლება ოცნება მხოლოდ ოცნებად დარჩეს, ამბობენ: დრო ყველაფრის მკურნალიაო . გავა დრო და მხოლოდ ლამაზ მოგონებად დარჩები, შენ გარეშე დავრცები ცხოვრების ბოლომდე და ბოლოს მაინც გეტყვი: მიყვარხარ, მიყვარხარ, მიყვარხარ სუყველას, სუყველას ჯინაზე.
