მთავარი » 2012 » იანვარი » 22 » სამშობლო თავს ურჩევნიათ ადამიანებს და არა მონებს
3:43 PM სამშობლო თავს ურჩევნიათ ადამიანებს და არა მონებს -ახალი მოიყვანეს. ვინ არის?-იკითხა ოფიცერმა და გაფითრებულ კაცს გახედა | -რა გვარის ხარ? - არველაძე... ზურაბ არველაძე-ოფიცერმა ჩაიცინა -კიდევ ერთი ქართველი-სერჟანტს ოთახისკენ მიუთითა. ოფიცერმა ზურაბი ოთახისკენ წაიყვანა კარი შეაღო და ხელი ჰკრა -მალე შენი ჯერიც დადგება-გადაიხარხარა და კარი ჩარაზა. ზურაბმა ოთახი შეათვალიერა ეს იყო პატარა ბინძური ოთახი. მხოლოდ ერთი ნათურა ანათებდა. მაგიდასთან კაცები ისხდნენ. ეს ისხდნენ -გამარჯობათ-ზურაბი შეეცადა თავაზიანი ყოფილიყო. ერთი მაღალი კაცი ადგა და ქართულად უთხრა -გაგიმარჯოს! მე გიორგი გვრიტიშვილი ვარ დაბრძანდი დაისვენე. სანამ შენი ჯერი მოვა ზურაბი უხმოდ დაჯდა სკამზე და გიორგის გახედა. მან გაიცინა -დიდი ხანია რაც აქ ვართ-უთხრა გიორგიმ -ჩვენგან რა უნდათ? -ორი რამ თავისუფლება და დახმარება უნდათ რომ ვიშპიონოთ. თუ სცოცხლე გინდა მათი წესებით უნდა ითამაშო -ვიშპიონოთ? ეგ როგორ? -უბრალოდ უნდა აცნობო შენი ქვეყნის ამბები ადვილი საქმეა - მე ამას არ გავაკეთებ-გიორგიმ გაიცინა მიუახლოვდა და ჩუმად უთხრა -მაშინ მოკვდები ზურაბ . ჩვენ უბრალო გლეხები ვართ თუ სიცოცხლე გვინდა ამაზე უნდა დავთანხმხდეთ მე მასე ვაპირებ შენ კი თავში ქვა გიხლია. მე გაგაფრთხილე-გიორგი გაფითრდა და სკამზე დაჯდა. კარი გაიღო სერჟანტი შემოვიდა. -შენ თქვა კაცი წამოდგა და თავდახრილი გაჰყვა. მალე ოთახში მარტო ზურაბი და გიორგი დარჩნენ -ამას დიდი სიამოვნებით გავაკეთებ- ზიზღით თქვა გიორგიმ- მონურად ცხოვრება მომბეზრდა _ყველა მასე ვცხოვრობთ მაგრამ სასტიკ ცხოვრებას არ უნდა მივცეთ უფლება რომ სულიერად გაგვანადგუროს -თვითონაც არ იცი რას ბოდავ მამა დავითივით საუბრობ-კარი გაიღო -ორივე წამოდით-სერჟანტმა ორივე გაიყვანა გარეთ. თოვდა. ძალიან ციოდა მაიორმა ლაპარაკი დაიწყო. -იმედია აცნობიერებთ რა საფრთხეშიც ხართ. და იცით რა უნდა ქნათ-გიორგიმ თავი დაუქნია. მაიორმა მზერა ზურაბისკენ გადაიტანა. ის ცივად უყურებდა -არასდროს-დაიყვირა. მაიორმა გაიცინა -დარწმუნებული ხარ? -მართალია გლეხი ვარ მაგრამ ამვე დროს ადამიანი. ჩემს სამშობლოს არ ვუღალატებარასდროს-დაიყვირა. მაიორმა ცივად შეხედა -სერჟანტო-გაისმა გამყინავი ხმა-დახვრიტეთ!!! ზურაბი წინ გააგდეს. მან თვალები დახუჭა ხელში რაღაც ეჭირა... მაგრად ეჭირა... გაისმა სროლის ხმა. ქათქათა თოვლი წითლად შეიღება. ზურაბის სხეული უსიცოცხლოდ ჩაეფლო თოვლში.სეჟანტი მივიდა მასთან ხელი გაუხსნა და რაღაც ამოიღო. -მაიორო ნახეთ!-გაიცინა ხელში საქართველოს პატარა დროშა და ჯვარი ეჭირა.
| | |
| სულ კომენტარები: 0 | |