ზოგჯერ დავფიქრდები და მივხდები რომ ცხოვრება მართლაც მშვენიერია მშვენია ტკივილითაც და მის გარეშეც. რადგან გავჩდით ესეიგი ვიმსახურებდიც კიდეც. მაგრამ ეს ტკივილი ზოგჯერ უსაზღვროდ აუტანელია და მომაბეზრებელი. როგორიც ჩემთვის ეხლა. მტკივა მკერდთან ის ნაწილი რასაც ჩევნ ადამიანები უბრალოდ გულს ვეძახით მაგრამ როგორ შიძლება 4 ასოში ამდენი ტკივილი, დარდი ცრემლი სიყვარული იმაებოდეს... უკვე გამებზარა, ან დამიჩკნა თუმცა ახალგაზრდაა. მაგრამ ბავშვობაში მიგებული "ტრანვა " უპრო მეტს ნიშნავს. როგორ მოვიქცე დაუჯერო, დავიჯურო და დაველოდო თუ უბრალოდ დავივიწყო რაც ადვილია არაა... დავივიწყო ის თუნდაც წამიერი წამი რომელიც მის გვერდით გავატარე დავივიწყო მისი თითიეული სიტყვა . ეს უბრალოდ როგორ აბა ? რთულია თან ძალიან რთული. მაგრამ მივყვები როგორც ამბობენ დინებას და ვნახავ დრო რას მოიტანს უფრო სწორად მე რას მომიტანს, მაგარმ უბრალოდ მიყვარს და ამით ყველაფერი ითქვა და წერტილიც დაესვა.
