მთავარი » 2012 » ივნისი » 23 » – მძიმე ცრემლი ))
10:21 PM – მძიმე ცრემლი )) თბილისის ქუჩაში ერთი პატარა გოგონა გზას მიუყვებოდა.. დიდი-დიდი 15 წლისა თუ იქნებოდა .. გაცვეთილი ტანსაცმელი ეცვა, არც ფეხსაცმელები იყვნენ კარგ მდგომარეობაში , თმები დავუარცხნელი ჰქონდა , მაგრამ მის თვალეებშI რომ ჩაგეხედა იტყოდი რომ აი ეს არის ნამდვილი ანგელოზიო, მისი ცისფერი , თვალები ყველაფერს ანათებდა , მაგრამ ვის რათ უნდა მათხოვრის თვალები ?? არც არავის .. | მას ინა ერქვა , მე კი მისი საუკეთესო მეოგბარი ვარ .. რასაც აქ დავწერ ყველაფერი თავის დღიურში ამოვიკითხე და ნებართვის აღების შემდეგ გადავწყვიტე თქვენთვის მომეყოლა ... მისი ამბავი ასე დაიწყო...... (ყველაფერს პიველ პირში მოგითხრობთ , უფრო გასაგები რომ იყოს) ! მე მშობლები 7 წლის ასაკში დავკარგე , მამა ვიღაც კაცებმა მოკლეს დედა ჯერ გააუპატიურეს და შემდეგ დანა გაუყარეს მუცელშI , ეს ჩემთვის შოკის მომგვრელი იყო , თან ამ ყველაფერს ჩემი თვალით ვუყურებდი , მართალია არც ისე დიდი ვიყავი მაგრამ , პატარაობიდანვე შიშშივცხოვრობდით , მამაჩემს სულ ეშინოდა ვინმე სახლში არ შემოვარდნილიყო და არ მოვეკალით , მაგრამ ეს დღეს დადგა.. როდესაც მშOბლები დახოცეს მე მომიბრუნდნენ ... -და ამას რა ვუყოთ ?? -ჩვენთAნ წავიყვანოთ .. -შენ ხო არ გაგიჟდი ?? -არა მართლაა.. მაშინვე ხელი დამავლეს და მანქანაშI ჩამაგდეს.. პირი ამიკრეს რომ არ მეყვირა .. სადღAც მიყრუებულ ადგილას მიმიყვანენ მაგრამ უზარმაზარი სახლი იდგა .. ყველაფერი დეტალებში მახსოვს .. სახლში შემიყვანეს და ბრაძანება გასცეს -ამ ბავშვს ოთახი მიეცით დღეიდან აქ იცხოვრებს მე ცრემლები სახეზე თAვისით ჩამომდდიოდა , ოთახში ავედი თუ არა დავიწყე იმიაზე ფიქრი თუ როგორ უნდა გავქცეულიყავი აქედან .. რამოდენიმე კვირა იქ ვიყავი არავის არ ველაპარაკეობოდი .. და ერთ დღესაც უკვე კარგად დაღამებული იყო კიბეები ჩავირბინე და უკანა კარებისკენ გავიქეცი ჩემდა საბედნიეროდ იქ არავინ დამხვდა ამიტომ კარები გავაღე და გავიქეცი . მივრბოდი მაგრამ სად აი ეს კი ნამდვილად არ ვიცოდი , იმ დღიდან დაიწყო ჩემი ქუჩური ცხვოვრება , არც ტანსაცმელი არც ფეხსაცმელი არც არაერი .. ერთესლ როცა ქუჩაში ვმათხოვრობდი , ვიღაცა გოგომ ხელშI დღიური და პასტა მომაჩეეჩა მაშIნ 10 წლის თუ ვიქნებოდი , მეც გამოვართვი და ჩემი თავშესაფრისაკენ გავიქეცი , ის როოგრც ყოველთვის ვიღაც ქუჩIს მაწანწალები დამხვდნენ ოღონდ ბიჭები და საშინლად შემეშინდა, ერთი სიგარეტს ეწეოდა მეორე კი ხელშI ასანთს ათამაშებდა. მე კი ხმა აკანკალებულმა ვიკითხე .... -ეს ჩემი საცხოვრებელია -რას ამბობ მართლა?? -ხოო (და თავი მაღლა ავწიე, უკან რაღაც ბოთლი იდგა და მას ხელი მოვკიდე ისე რომ ვერდ დავენახე) -შეხედე როგორ მებლატავებაა ?? (ახლოს მოვიდა ჩემთან) მე კი თავში მაგრად დავარტყი ის ბოთლი და გავიქეციი.. ასე დავკარგე ჩემი საცხოვრებელი..
| | |
| სულ კომენტარები: 0 | |