მთავარი » 2012 » ივნისი » 23 » - სიკვდილიც კი ვერ დაგვაშორებს ))
10:23 PM - სიკვდილიც კი ვერ დაგვაშორებს )) ციოდა გარეთ..თოვლი ცვიოდა.. | ლამაზი იყო,გულს უხაროდა.. ვინ იცოდა რომ..ამ წყნარ საღამოს, ერთი გოგონა ჩუმად ტიროდა... შავი თმა ჰქონდა..მუქი თვალები ლამაზი ცხვირი,სქელი ტუჩები.. უყვარდა ძლიერ..რაღაც საოცრად.. და ამ სიყვარულს ვერ ელეოდა.. ხელში ეჭირა რაღაც სურათი მისთვის,რომ მართლაც უძვირფასესი.. ცრემლებით ჩარჩო სულ დაორთქლოდა.. ვერ გაარჩევდი,ვის თავს გლოვობდა. ნათელი იყო მისი წუხილი და ეს ცრემლებიც,ამას მოწმობდა. მე ხომ მიყვარდი! რატომ დამტოვე? მითხარი ასე,რად გამიმეტე? არავინ იყო მის დიდ ოთახში.. აშკარად სურათს ეკითხებოდა.. ახლა მიყურებ?სულ გავნადგრურდი.. შენმა სიკვდილმა,გამანადგურა.. გახსოვს მითხარი,როგორ გიყვარდი.. ახლა კი ამას რითი მიმტკიცებ.. ხომ ხედავ ვტირი?ხმა ამოიღე რამე მითხარი,ნუ მასამარებ.. ერთხელ გითხარი,რომ თავს გაბეზრებ. შენ კი ამაზე,ბევრი იცინე.. უცებ მოხვედი და ჩამეხუტე შემდეგ კი ნაზად,ცრემლი მომწმინდე.. ეხლა სადღა ხარ?სულ მიმატოვე.. შენს სულთან ერთად ჩემიც წაიღე.. შენ მოკვდი..მე კი..მე ცოცხალი ვარ! რაღა აზრი აქვს,ამ ჩემს სიცოცხლეს.. ხოდა ამ დანით მე შეთან მოვალ.. ჩემო ძვირფასო გესმის?მოვდივარ.. გთხოვ მაპატიე ღმერთო ეს ცოდვა.. გთხოვ მაპატიე ვიცი,რომ ვცოდავ.. მე ვუყურებდი,ვერ ვინძრეოდი.. ვერც შეჩერება შევძელი მისი.. ჩემი სული კი იდგა მის გვერდით.. და მისი ტანჯვით,ვიტანჯებოდი.. მე დავინახე ანგელოზები.. მის წასაყვანად,რომ გამოგზავნეს.. ძალიან ბევრი ვეხვეწე,მაგრამ.. ვერაფერს გავხდი..დავაგვიანე.. მე არ მინდოდა მისი სიკვდილი არც ის ცრემლები მე რომ მესხმოდა.. მან აირჩია ჩემთან წამოსვლა.. დაველოდები..სულ მალე მოვა.. აი გამოჩნდა..ლამაზ კაბაში.. ხელი ჩამკიდა..შუბლზე მაკოცა.. მე უცებ,ჩუმად შენდობა ვთხოვე.. და გოგონამაც შენდობა მთხოვა.. გახსოვს მითხარი რომ მიყვარხარო მკითხრა უეხრად...კი ვუპასუხე.. ხოდა იცოდე ჩემო ძვირფასო.. რომ ჩვენ სიკვდილიც ვერ დაგვაშორებს!!!
| | |
| სულ კომენტარები: 0 | |